Hoefbevangenheid kan meerdere oorzaken hebben, één daarvan is inderdaad een voedingscomponent waarbij teveel suikers in het voer worden aangeboden. Ook gras en hooi kan teveel suikers bevatten. Het groeien van gras is een ingenieus samenspel van onder andere zonlicht dat overdag water en koolstofdioxine omzet in suikers. ’s Avonds worden de suikers dan gebruikt voor de groei van het gras, samen met de voedingsstoffen uit de grond. Als dit proces niet optimaal uitgevoerd kan worden, bijvoorbeeld omdat het te koud of te droog is, dan ervaart het gras stress. Er blijven suikers in het gras zitten waardoor het suikergehalte in het gras enorm zal stijgen. Als gras met hoge suikerwaarden wordt gemaaid, dan bevat ook het hooi teveel suikers.

Niet alleen weersomstandigheden maar ook een tekort aan voedingsstoffen in de grond kunnen voor stress in het gras zorgen en dus hoge suikergehaltes. Er zijn eigenaren die met goede bedoelingen hun paarden hooi van zogenaamd ‘vogeltjesland’ voeren omdat dit hooi suikerarm zou zijn en de paarden met dit hooi niet snel te dik worden. De term ‘hooi van vogeltjesland’, duidt vaak op hooi van onbemest land. De aanname dat gras van niet of weinig bemest land per definitie minder suiker bevat, klopt niet. Wanneer er lang niet bemest is, kunnen er te weinig voedingsstoffen in de bodem komen, zoals stikstof en fosfor. Als dat het geval is, ervaart gras ook stress en stijgen de suikergehaltes in het gras. Bij twijfel kan hooi en kuil relatief goedkoop getest worden op aanwezige elementen en voedingsstoffen.

Om te kijken of er voldoende voedingsstoffen in de grond zitten, kan een bodemanalyse uitkomst bieden. Hierbij worden onder andere de stikstof- en fosforwaarden in de grond bepaald en kan er gericht bemest worden. Margo Verbruggen stelt: ‘Door de droogte en de vele zonuren heeft het gras de afgelopen periode veel suikers opgeslagen. Dit heeft er waarschijnlijk aan bijgedragen dat paarden sneller hoefbevangen werden’.